Dostun iyisi kara günde belli olur.

İyi günlerinde kişilerin çevresinde pek çok insan bu­lunur. Hepsi de dost gibi davranır. Çünkü ya menfaatle­ri vardır, veya bu dostluk kendilerine bir külfet getir­mez. Oysa aynı kişilerin pek çoğu kara günlerde birden­bire ortadan yok olur. Geriye kalanlar, gerçek dostlardır. Çünkü gerçek dostluk iyide ve kötüde beraberliği, yar­dımlaşmayı gerektirir. Sevinçleri paylaşan insanlar dert­leri de paylaşmıyorlar ise gerçek dost değildirler.

Zor durumda kalan kişinin, çevresindekiler tarafın­dan terk edilmesi üzerine söylenir.