Bahşiş*

Nasreddin Hoca bir gün hamama gider. Hoca’yı tanımayan hamamcı Hoca’nın sade kıyafetine bakıp pek itibar etmez. Eski bir havluyla pörsümüş bir sabun verir fakat; Hoca çıkışta giyimine göre hiç beklenmeyen bir şekilde hamamcıya ve çalışanlarının her birinin eline birer altın bahşiş verince hepsi şaşırır ve davranışlarından mahcup olurlar. Ertesi hafta yine aynı hamama gelen Hoca’ya görevliler pek itibar ederler, en güzel havlulardan ve özel kokulu sabunlardan verirler. Bir güzel yıkarlar, keselerler*, masaj yaparlar fakat Hoca, çıkışta geçen hafta aldıkları gibi altın geleceği için avucu kaşınarak bekleyenlerden sadece hamamcıya değeri düşük bir bakır para verir. Bıyık altından gülerek:

– Geçen hafta verdiğim altınlar bu haftaki ücrettir, bu bakır para ise geçen haftanın, der.

*bahşiş: yapılan bir hizmete ödenen ayrı olarak fazladan verilen para

*kese: yıkanırken kir çıkartmak için ele geçirilen bez